Om 20 uur zijn alle vijftien deelnemers, waaronder 1 ‘nieuweling’, voorzien van koffie, rond de tafel in de docentenkamer van de school gezeten en worden welkom geheten door de gespreksleider, die aansluitend vraagt naar suggesties ter bepaling van het onderwerp voor deze avond.

Hierop legt A de volgende situatie op tafel:

Ik ben hier 3 jaar niet geweest wegens werk in een orkest in Hilversum. Dat werk loopt nog steeds door. Maar ik twijfel al lang omdat ik deze tijd (ook) wil besteden aan het weer oppakken van de groep, waar ik in het verleden veel baat van heb gehad. Ik heb die knoop nu doorgehakt en besloten deze avond voortaan voor de groep vrij te maken. Aansluitend kreeg ik vanmiddag een mail van de dirigent met het bericht dat mijn beslissing is geaccepteerd (‘want het is beter om je hart te volgen’, zo schreef hij). Ik voel het als een uitdaging; in ieder geval heb ik de cirkel doorbroken, waarin ik al een tijdje gevangen leek te zijn. Eigenlijk net zoals ik al vroeger meemaakte, toen ik bij de AA kwam en mij bedacht dat ik dan eigenlijk zou moeten verhuizen en bovendien mijn relatie zou moeten beeindigen. Het is natuurlijk mijn eigen ‘lange’ verhaal. Het gaat om de vraag:‘hoe blijf je alert’ – hoe voorkom je te gaan insuffen – hoe bereik je een eigen leef-programma met voldoende elementen van ‘rust, reinheid en regelmaat’?
Een heel verhaal, maar hopelijk geschikt als onderwerp voor deze avond?

Uit de positieve reacties blijkt dat eenieder het eens is met dit voorstel. Tijdens de gespreksronde worden de volgende opmerkingen gemaakt:

1. komende 7 juli zit ik 8 jaar hier in de groep aan tafel. Toen ik voor ‘t eerst kwam, zag ik mensen zitten die hier al 8 jaar of langer kwamen – ik was zenuwachtig – later verdween die onrust, trouwens ook uit m’n hele leven – toen ging ik ook begrijpen dat die andere mensen al 10 of 15 jaar aan tafel komen – dat inzicht komt op den duur en dat geldt nu ook voor mij – ervaar nu zelf iedere maandag de waarde van de groep – het wordt wel eens genoemd ‘het plegen van onderhoud’ – en zo beleef ik dat zelf ook zeer bewust.

2. ik moet absoluut alert blijven – kom hier al 15 jaar – blijf toch steeds bezig en aan het zoeken – ben ook met een collega in Hilversum naar de AA geweest – was ook al eens bij AA in de Nova Zembla straat – nu ook bij AA in de Jellinek en trouwens ook bij de donderdag groep van Buitenveldert in de Jellinek – zonder oordeel wil ik ‘gewoon’ iets doen, iets ondernemen – vergeet niet dat deze serie dus al lang ‘draait’ en ik in die tijd nooit langer dan 7 maanden nuchter ben gebleven – heb trouwens ook al 2 keer gewisseld van partner en huis en ben nog steeds aan het zoeken – hoop erg op het ‘windje in de rug’ zoals ze dat wel noemen….

3. wil graag luisteren.

4. ik was al 4 maal opgenomen, maar ging telkens weer ‘los’ – ben 7 maanden terug begonnen bij de Buitenveldertgroep – ‘t gaat al een tijd goed en daarom ben ik blijven komen.

5. ook ik heb diverse opnames achter de rug – op Texel, in Almere – ben ook bij AA geweest – heb inmiddels een knop omgezet, want merkte dat ik toch teveel thuis bleef en dat bleek een valkuil – deze groep doet me goed – ik vind de gesprekken hier interessant: ze helpen mij verder.

6. ik ben niet van plan alle schepen achter mij te verbranden – ik wil ‘alleen maar’ mezelf veranderen – morgen heb ik een teamtraining in Drente – mijn uitdaging is blijvend geen alcohol meer, maar ook verder nix te gebruiken. Morgen voel ik als een soort examen…

7. het voelt als een uitdaging: alert te zijn en dat dan ook te blijven – de vraag blijft hoe je dat voor elkaar krijgt – intussen ben ik hier enkele keren niet geweest – nu weer wel – telkens ‘vergeet’ ik ‘t belang om hier te zijn en andere mensen te horen praten – sta nu 8 maanden droog – krijg (weer) steeds meer ‘het windje in de rug’ – sta ‘s ochtends op en heb er wel zin in – de stemmingswisselingen verdwijnen – het is verbijsterend – mijn eerste gedachte is niet meer somber – er is wat meer leven gekomen – een fijn gevoel – heb veel herinneringen aan mijn vroegere drankgebruik – opdracht is ‘alert te blijven’ – ik wil blijven groeien – en dat gaat heel langzaam – en trouwens was alcohol altijd het middel bij uitstek om creativiteit teniet te doen – een veilig comfortabel leven gaat steeds meer ‘borrelen’ – hier is het trouwens een fantastische plek om ‘te zijn’ – toch merk ik dat ik wel weer ‘makkelijk’ kan worden – dat blijft een gevoelig punt – daar moet ik alert voor blijven – nu ben ik bezig met een ander leven!

8. ik ben m’n hele leven overal ‘in’ en ‘uit’ geslingerd – wel steeds zeer gelukkig geweest – vond alles heel leuk en dat kabbelde zo’n beetje door – tot ‘t opeens niet meer goed ging – huwelijk stuk – lichaam ziek – m’n zaak weg – resultaat: paniek – en dat was oorzaak van mijn drank gebruik/probleem/verslaving – ik had wel het inzicht ‘ik moet mijn zinnen gaan verzetten’ – ben toen gaan studeren en dat ging goed – ging ook een vriendin helpen bij concerten: 12 jaar in een kerkje en met veel plezier – een andere vriendin vroeg mij haar te helpen en daardoor werd ik betrokken bij het opzetten van weer een nieuw bedrijf – maar via familie en vrienden ben ik ook in de groep getrokken – dat ging trouwens met het grootste gemak – ik vind ‘t hier hartstikke leuk – die hele trits van resp. werk – vrienden – kennissen – het zijn allemaal geen bewuste keuzes – maar zo beland ik telkens ergens waar achteraf toch alles als een bevrijding voelt!

9. regelmaat en discipline zijn belangrijk voor mij, maar ook heb ik juist de neiging om m’n bagage van ‘t schip te halen en mee te nemen, ver weg – belangrijk is dat in het verpleeghuis na ‘t werk een borrel wordt geschonken: dat komt dichterbij – soms 2 of 3 drankjes – zelf zit ik daar dan bij – is iedere week een soort tentamen – toch zijn terugvallen dan reeel natuurlijk – nu zit ik hier rustig – ik ga ook naar andere groepen – ook naar mijn broer in Brabant – in een museum om te overnachten – gewoon met hem samen zijn zonder drank – heb wel eerder sociale ontmoetingen zonder drank bijvoorbeeld bij kerstmis – soms ga ik twijfelen – stilte momenten inlassen en trainen – was vrijdag in een natuurgebied bomen te rooien – fietste langs een kroeg in Ouderkerk – moet dan alert blijven – in mij zit een duiveltje – maar ook een engeltje – ik heb veel geleerd – genoeg anderen zijn er niet meer – en het drankduiveltje wordt steeds kleiner – moet leren ‘nee’ te zeggen ook al verschillen de beslissingen ten aanzien van mijn werk – onrust ontstaat bij mij altijd door drank, daardoor ook weer telkens ander werk – heb trouwens ook de wens in mij om af te wisselen…

10. zolang ik probeerde mijn verslaving te onderdrukken door een soort ‘verbod’ (gij zult niet meer…) lukte mij dat van geen kant. Maar vanaf het moment dat ik met nuchtere alcoholisten te maken kreeg, die ook nog eens plezier in hun leven bleken te hebben, werd dat opeens een bereikbaar en aantrekkelijk doel. Toen ontstond ontspanning in mij plus de gedachte: dat is ook voor mij haalbaar. Er was nog wel een hele weg te gaan. De kliniek, opgesloten in een psychiatrisch ziekenhuis, later het zoeken naar nieuw werk, de herinrichting van mijn hele leven: kortom heel veel te doen. Maar dat lukte allemaal: ik voelde dat ik op de goede weg zat en ik voelde me niet meer opgejaagd. Vanaf het eerste moment dat ik dat allemaal in de gaten kreeg, was ‘de groep’ opeens voor mij het centrale vertrekpunt. En is dat ook gebleven. Al die jaren sindsdien. En is dat nog steeds. Iedere week weer. Ook weer iedere keer verrassend en absoluut de moeite waard. Om dat dus telkens opnieuw te ontdekken.

11. vandaag verkeerde ik in een goede stemming – het zware onderwerp nu overvalt mij een beetje – indertijd voelde ik mij stuurloos door het verlies van vast werk plus het wegvallen van mijn verslaving: is wel lang geleden – las toen het boekje ‘de wil om te veranderen’; herinneringen aan huis zijn pijnlijk – herinner mij ook bloedspatten op mijn hoofd en kussen – toen ik langer clean bleef ben ik het huis gaan schoonmaken – las ook over alcoholisten als structuur-gevoelige mensen – uit onvrede ging ik stomme dingen doen – m’n werk is ten goede gekeerd – ben nu elke dag dag aan het tennissen – voel de adrenaline – voel de kick – ging gisteren meteen naar buiten – krijg dan een rooie kop – vroeger verheugde ik mij op een aperitief – nu niet meer: nu tennis ik – daar heb ik ook een fles wijn besteld – zelf tonic genomen – ik ga me daar niet laten kennen – trouwens: ik kan niet nippen – vandaag heb ik gespeeld met mensen die nog een kater hadden van gisteren – ben zelf nu groot genoeg om nuchter op te staan – geeft herwonnen vrijheid – vrij ook van vroegere gevoelens van schuld – zal ook niet verliefd worden op de keurige vrouw met kanker – ze heeft nooit geklaagd – wel veel pijn – moet dan een toespraak houden en wil dat goed doen – probeer daar een evenwicht in te vinden – dat houdt me scherp….

12. ik hou wel van routines, die ik volhoud zolang ze bevallen, zoals bepaalde vormen van structuur – wil dingen/zaken/mensen niet in de steek laten, bijvoorbeeld bij de opvolging als voorzitter / maar zodra dingen gaan knellen zou ik gaan verhuizen; terwijl als er geen knelpunten zijn, is er geen reden om te veranderen – hetzelfde geldt de sportclub – hooguit aanpassen bij veranderende omstandigheden – hetzelfde geldt bij groepsbezoek – denk aan ‘de kompasnaald van Bernard’ en tracht onderscheid te maken tussen wat wel en wat niet ‘moet’ – routines en structuren zijn voor mij zeer belangrijk behalve als ze gaan knellen – vanmiddag in Alkmaar zei een vrouw: ‘de therapeut zei: “je moet eens in de spiegel kijken”, en ze zag toen een ‘klein, bang meisje!’

13. als ik in de spiegel naar mezelf kijk: dan zie ik nog steeds een ‘enig kind’ – in oorlogstijd werd voorzichtigheid met de paplepel ingebracht en dat voert tot een speciale levenshouding – Cruyff zei zelf: zodra jij de bal hebt, bepaal jij wat ermee gebeurt – en zo kan je ook proberen het leven naar jouw hand te zetten – zolang je angstig bent (dus, niet tegenspreken, niet op de tenen staan) dan groeit er als ‘t ware een prima manier om een ander gevoel te krijgen – dan beleef je ook euforie – en die kan dan weer ontaarden in ‘verslaving’ – moeilijk om te doorbreken – en dat kan dan ook weer een kenmerk in je leven worden – niet de weg, zodra je inziet hoezeer je jezelf tekort doet. Een prachtig voorbeeld las ik in een artikel van Meibos in het Parool – deze auteur is thans rond de 80 jaar – zo liep ik aan tegen een groot brein – hij stelde dat er geen duidelijke besluitvorming in nederland is tav energie; dat is hij gaan uitzoeken: een leuke man – hij wordt ook geraadpleegd door specialisten – dat bereik ik zelf dus ook door mijn verslaving te overwinnen – ik denk dat iedereen over dergelijke mogelijkheden beschikt – ga daarnaar op zoek – het kunnen grote of kleine dingen zijn – zo heb ik ook uit het vuilnis een leuke motor gehaald – en hersteld – heel grappig – kom er als een ander mens uit….

14. de nieuweling: ik hoor over angst praten – en over euforie – 1 is teveel – 30 te weinig – ik schaam me daar nu voor – ‘t doet pijn!

15. ter afronding zegt degeen die het gespreksonderwerp aangaf: ik moet vaak aan ‘die vrouw’ denken – AA mensen zijn in mijn gevoel ook ‘zendelingen’ – zelf heb ik een zeer behoudende partner – denk dan ook vaak zelf: ben ik nu (weer) verkeerd bezig? – of doe ik dit nu juist om door te groeien – dank trouwens voor die fantastische vergelijking met Cruyff!!

Aansluitend verzoekt de penningmeester de aanwezigen in de beurs te tasten teneinde de groepskas naar vermogen te spekken, waarna de avond wordt afgesloten om 21.40 uur.

—————————————————-